‘Het is bijzonder hoe je in slechts vijf à zes dagen een band kunt opbouwen met een familie’, realiseert uitvaartleider Peter Winkel zich. ‘Na een melding kom ik in eerste instantie als ‘meneer Winkel’ binnen, maar vaak al na zo’n eerste gesprek vertrek ik als ‘Peter’. Ik krijg vaak te horen dat ik een echt ‘mensenmens’ ben. Dat symboliseert dat proces al wel een beetje.’
Betekenisvol
Ruim 21 jaar geleden begon Peter in het vak. ‘Ik had op dat moment geen baan. In het verleden heb ik veel verliezen meegemaakt in mijn familie en kennissenkring. Het trof me altijd hoeveel een uitvaartleider in zo’n situatie kan betekenen. Het leek mij dusdanig mooi werk dat ik me bedacht dat ik, net als de mensen die deze uitvaarten hadden begeleid, misschien anderen ook op deze manier kon helpen.’
Gelijk aangenomen
Dat bracht Peter ertoe om sollicitatiebrieven rond te sturen. ‘Dat waren een stuk of acht open sollicitaties’, gokt de uitvaartleider uit zijn hoofd. ‘Vanuit de vestiging Geldermalsen – destijds heette die nog ‘De Laatste Eer’, en tegenwoordig ‘Lingese uitvaartzorg‘ – kreeg ik een uitnodiging om op gesprek te komen. Het toeval wilde dat ze daar net op dat moment een uitvaartleider zochten en ik ben gelijk aangenomen. ‘
Loslaten
Peter werd intern opgeleid. ‘Mijn voorganger heeft me een paar keer op sleeptouw genomen. Na die paar keer vroeg ik of ik het nu alleen mocht doen. Ik had zoiets van: laat me maar los. Alles wat ik niet weet, vraag ik wel bij terugkomst op kantoor’, weet Peter nog precies. ‘Ik ben het gewoon gaan proberen en dat is supergoed gegaan. En ondanks al die jaren dat ik dit werk nu doe, geeft elke uitvaart me nog steeds net zoveel voldoening als de allereerste die ik zelf organiseerde.’
Geen dag hetzelfde
Bij het regelen van een uitvaart komt veel kijken. ‘Er moet heel wat georganiseerd worden in een korte tijd. Maar dat is voor mij geen probleem. Al die dingen die geregeld moeten worden, zijn gewoon goed te doen: de kerk, de dominee, het bespreken van de begraafplaats of het crematorium’, somt de uitvaartleider op. ‘Tussendoor is er steeds contact met de familie en schrijf ik eventueel het verhaal over het leven van de overledene, dat tijdens de dienst wordt voorgelezen. En daarnaast is er dan natuurlijk nog allerlei administratief werk dat ik op kantoor doe. Geen dag is hetzelfde.
Indrukwekkende uitvaarten
In de jaren die achter hem liggen, zijn er wel een paar uitvaarten die een diepe indruk op hem hebben achtergelaten. ‘Vooral uitvaarten van jonge mensen zijn indrukwekkend. Eén van mijn eerste uitvaarten was die van een meisje van 16 jaar dat was verongelukt. Die had op mij een enorme impact. Maar het is ook best heftig als het om bekende mensen uit mijn familie of kennissenkring gaat. Als er dan een beroep op mij gedaan wordt, wil ik geen ‘nee’ zeggen, maar dat zijn voor mij niet de gemakkelijkste uitvaarten. Dan is het soms lastig om mijn emoties in bedwang te houden.’
Goed gevoel
Met zijn 61 jaar is de pensioengerechtigde leeftijd voor de uitvaartleider in zicht. ‘Ik heb nog zo’n jaar of vijf voor de boeg, en die ga ik met een goed gevoel tegemoet. Misschien maak ik het nog mee dat het resomeren in de nieuwe Uitvaartwet wordt opgenomen. Resomeren is een voor Nederland nieuwe uitvaartmethode. Nu nog heb je alleen de keuze tussen cremeren en begraven. Het aantal crematies is de afgelopen twintig jaar trouwens enorm toegenomen. Maar bij het begraven zie je nu een opkomst van begrafenissen op natuurbegraafplaatsen, vooral bij mensen die erg met het milieu bezig zijn.’
Voldoening
Maar om wat voor uitvaart het ook gaat, voor Peter is het altijd het belangrijkst dat het goed wordt georganiseerd. ‘De familie moet er immers een leven lang op terugkijken. Als ik dan na afloop te horen krijg, dat het afscheid precies is zoals zij het voor ogen hadden, dat ik hen heb kunnen ontzorgen en heb meegedacht en ze er op een goede manier op terugkijken, geeft mij dat het gevoel dat ik het goed heb gedaan. Dát geeft me voldoening’, besluit Peter zijn verhaal.
